Pierwszy

Czerwiec 2024, Hamburg

Światła reflektorów padały wprost na scenę, kiedy czterech mężczyzn stało na podwyższeniu z platynowymi statuetkami uniesionymi wysoko w górze. Publiczność zaczęła krzyczeć głośniej, kiedy jeden z nich podziękował po raz ostatni, a następnie równo ruszyli z powrotem na swoje miejsca, w lożach dla artystów. Uśmiechali się do dziesiątek fanów i wciąż z triumfem podnosili nagrody, tak by każdy mógł się im przyjrzeć. Byli obserwowani przez setki par oczu, kochali to uczucie. Władali tłumem. Każde ich słowo, każdy gest wywoływały natychmiastową reakcję ludzi, którzy na co dzień mogli być zupełnie spokojni, niezauważalni. Tu, przed nimi, albo raczej dla nich dawali z siebie wszystko, krzyczeli, śpiewali, skakali… Wpadali w amok, robili wszystko, byleby tylko jeden z mężczyzn choć spojrzał w ich stronę, zauważył, uśmiechnął się, albo nawet dotknął! Czcze marzenia. Mężczyźni po upływie kilkudziesięciu sekund zniknęli gdzieś na swoich miejscach, zapewne przyjmując gratulację od rodziny i przyjaciół. A tłum nadal skandował ich imiona, ciesząc się tą nagrodą dużo bardziej, niż oni sami.

Kilka godzin później

- Dwa razy wściekłego psa i jedno podwójne martini. – Wykrzyczał mężczyzna, mając nadzieję, że barman usłyszy go, mimo wszechobecnego hałasu.

Była może pierwsza w nocy, a impreza dopiero się rozkręcała. Zawsze tak było po większych galach. Na początku przychodzili wszyscy: tłumy artystów, tych nagrodzonych jak i zupełnie przypadkowych, każdy, kto brał udział w gali, nawet nieznany nikomu prezenter, który przeprowadził jeden krótki wywiad na czerwonym dywanie. Nigdy nie mogło zabraknąć kilku ważnych producentów, wydawców, sponsorów i całej tej bogatej elity. Między nimi wszystkimi kręciła się jeszcze garść celebrytów oraz kilkoro zwykłych ludzi, którzy w jakimś radiowym konkursie wygrali wejściówkę do „świata sławnych, pięknych i bogatych”. Jednak już po godzinie impreza stawała się bardziej kameralna – znikali ci, którzy przyszli tylko po to, by móc zobaczyć siebie w jutrzejszym numerze taniego brukowca. Później powoli, parami, albo małymi grupami znikali kolejni, ci mniej lubiani, nie pożądani przez prasę ani, wspomnianą już wcześniej, najbogatszą elitę. Jeżeli nikt z najwyższej półki nie zabiegał o rozmowę z tobą, musisz zniknąć wcześnie, inaczej będziesz wystawiony na publiczną krytykę pijanej „śmietanki towarzyskiej”. Takie jest prawo dżungli, mawiali niektórzy „weterani” tym podobnych bankietów, które w późnych godzinach nocnych zmieniały się w huczne imprezy z takimi ilościami alkoholu, narkotyków i pań lekkich obyczajów, jakie nie śnią się zwykłym śmiertelnikom. Rzecz jasna, nie zawsze tak to się kończyło i, co ważniejsze, nie wszyscy brali w tym udział.

- Proszę – Usłyszał blondyn. Zobaczył przed sobą zamówione przed chwilą trunki i z uśmiechem rzucił na blat banknot.

- Dzięki stary, pewnie niedługo znów tu wrócę. – Czarnoskóry chłopak zaśmiał się do odchodzącego mężczyzny, po czym zaczął obsługiwać kolejnego klienta.

Tymczasem blondyn podążał już do swojego stolika, przedzierając się przez tłum tańczących znajomych.

- Następnym razem sam idziesz do baru, Tom.  – Rzucił siadając. – Ja już nie mam siły. Ci ludzie są tak pijani i naćpani, że nie widzą, co robią.

- Trzeźwy się odezwał. – Czarnowłosa dziewczyna puściła mu oczko, kiedy rzucił jej pełne pretensji spojrzenie.

- Jesteś tu najmłodszy, więc nie marudź. – Odezwał się dotychczas milczący mężczyzna w ciemnych okularach. – No, Billy, pijemy! Obiecałem mojej żonie, że dziś z nią zatańczę! – Podniósł spory kieliszek i opróżnił go równo z blondynem.

Po kilkuminutowej dyskusji, para opuściła stolik i ruszyła na parkiet. Blondwłosy mężczyzna nie dał się namówić – został sam, nigdy nie lubił tańczyć. Wyjął telefon i zaczął czegoś szukać, kiedy zobaczył, że idzie w jego kierunku jakaś dziewczyna.

- Mogę się przysiąść? – Zapytała, nachylając się nad jego ramieniem.

Odwrócił się i bezczelnie zmierzył ja wzrokiem od góry do dołu, a ona wydawała się być tym nieporuszona. Uśmiechała się kusząco, a jego milczenie uznała za zgodę. Rozsiadła się naprzeciwko niego, a on ciągle ją obserwował. Jej czarne szpilki miały chyba 14 centymetrów, długie nogi były odkryte, dopiero górna część szczupłych ud była zasłonięta czarnym materiałem. Usiadła nieco bokiem, przez co dokładnie widział, jak zgrabny miała tyłek, miał wręcz wrażenie że usiadła tak, by lepiej go eksponować. Góra sukienki była jeszcze bardziej wyzywająca. Szerokie ramiączka połączone ze sobą na karku może nie byłyby niczym specjalnym, gdyby nie głęboki dekolt. Wręcz za głęboki. Jej makijaż był prawie perfekcyjny, a rozchylone lekko wargi dopełniały ten obraz.

- Jestem zajęty, a poza tym nie interesują mnie usługi prostytutek. – Odparł po namyśle, akcentując ostatni wyraz. Ona mimo to nadal siedziała, uśmiechała się do niego i najwyraźniej nie zamierzała się stąd ruszać. – Dziewczyno, czy ty jesteś głucha?

- Ale ty nic nie robisz, siedzisz sam, chciałam dotrzymać ci towarzystwa. – Jej beztroski głos go intrygował, mimo to wolał podejść do niej z dystansem.

- Tak, jak wszystkie dziwki na tej imprezie. Musisz być nowa, skoro nie wiesz, że do mnie się nie podchodzi. – Wyjął paczkę papierosów i zapalił jednego. Oniemiał, kiedy ona zrobiła to samo, po czym zaciągnęła się tytoniowym dymem, robiąc dość wymowne miny. Każda normalna dziewczyna uciekła by z płaczem, albo spoliczkowałaby go za takie słowa. A ona wciąż się uśmiechała…

- Zakładam, że mogę, więc postanowiłam nie pytać.

W ciszy wypalili swoje papierosy, po czym dziewczyna wstała i z gracją odeszła, nie mówiąc ani słowa. Blondyn się rozluźnił, lecz tak naprawdę nie wiedział, co ma myśleć - w połowie mu ulżyło, a w połowie czuł zawód. Kiedy patrzył na jej oddalającą się sylwetkę uświadomił sobie, że w swoim wieku ma już pewne potrzeby, z którymi ciężko walczyć, a brak kobiety przy boku od czasu do czasu dokucza. Mimo to nie był na tyle zdesperowany, by ją zawołać. Ponownie wziął telefon do ręki i już miał pisać do kierowcy, że wychodzi, kiedy ona wróciła. Trzymała dwa wściekłe psy w dłoniach. Usiadła bez słowa, a jeden z kieliszków pchnęła w jego stronę. Gestem toastu zachęciła go do wypicia trunku, co on mimowolnie zrobił.

- A teraz zatańczymy? – Nie odpowiedział, tylko wstał. Nie wiedział dlaczego, ale nie chciał jej odmawiać. Nawet jeśli miałoby chodzić tylko o jeden głupi taniec.

Dwie godziny później

Kilkanaście mocnych drinków zrobiło swoje, zwykle tyle nie pił, więc imprezy branżowe, mimo że pijany, żegnał jeszcze świadomy i najczęściej na własnych nogach. Tej nocy, o ile z chodzeniem nie było jeszcze najgorzej, to o świadomości nie można było mówić. Nie do końca pamiętał jak trafił do hotelu, a tym bardziej na hotelowe łóżko, ale szeroko otwarte okna trochę go otrzeźwiły. Był sam, kręciło mu się w głowie, ale panował nad sytuacją, a przynajmniej tak mu się wydawało. Sprawdził, czy w kieszeniach ma dokumenty i telefony. Wszystko było na swoim miejscu. Przymknął oczy, ale po chwili czyjś dotyk go przebudził.

Dziewczyna usiadła na nim okrakiem i ściągnęła z niego skórzaną kurtkę. Spojrzał w jej dekolt i momentalnie wszystko do niego wróciło. Eureka! Wiedział już, po co i z kim tu przyszedł!

- Ale mała, czy ty przypadkiem nie jesteś za młoda? – Zapytał po chwili, kiedy dziewczyna zajęła się jego koszulą.

- Spokojnie, mam wystarczająco dużo lat, żebyś nie został okrzyknięty pedofilem. – Wyszeptała mu prosto do ucha. Ośmielony jej odpowiedzią postanowił się już niczym nie martwić, jego dłoń wylądowała na jej pośladku. Zdziwił się, gdy dziewczyna się odsunęła, jednak w momencie kiedy  rozpięła mu rozporek, wszelkie wątpliwości wyparowały z jego głowy. Skoro najpierw chce się nim zająć, niech tak będzie.

Ponętny wzrok dziewczyny sprawiał, że jego podniecenie wciąż rosło. Jej ciało doprowadzało go do szaleństwa, a gra, którą prowadziła, jeszcze bardziej wszystko potęgowała. Nie sądził, że ten wieczór tak się skończy. Westchnął głośno, kiedy jej dłonie po raz kolejny dotknęły okolic jego krocza.

Był już w samych bokserkach, kiedy postanowił przejąć kontrolę nad sytuacją. Chciał ją pocałować, lecz ona gwałtownie się odsunęła. Nie minęła sekunda, a na jego policzku z ogromną siłą wylądowała jej drobna dłoń.

- Ej, młoda, co jest? Sama chciałaś! – Krzyknął blondyn.

- Po prostu mam ci teraz coś do powiedzenia… - Zaczęła dziewczyna, ale mężczyzna momentalnie jej przerwał.

- Spokojnie, mam gumki.

- Tym razem nie zapomniałeś, co? Uczymy się na własnych błędach, tak, panie Kaulitz? – Zaśmiała mu się w twarz. Cały czas siedziała nad nim, opierając się łokciami o łóżko, na wysokości jego torsu.

- O co ci chodzi? Chcesz się bzykać, czy nie?

- Chciałam cię poznać. Ty jesteś Bill, a wiesz jak ja mam na imię? Wiesz? Mam na imię Lisa. Lisa Brose, pieprzony dupku!

Jej krzyk wprawił go w osłupienie. To imię utkwiło mu w głowie, jak żadne inne. Kiedy je słyszał, miał zawsze jedną i tą samą osobę przed oczami. Dziewczyna podniosła się i usiadła na skraju łóżka, a blondyn nadal leżał w bezruchu.

- Żartujesz, prawda? – Zapytał, po upływie kilkunastu minut. – Powiedz, skąd wiesz o Lisie?

- Nie żartuję, tatusiu. Siedemnaście lat skończyłam siódmego maja, co miesiąc, od mojego urodzenia, dostaję od ciebie 3 tysiące euro alimentów. Moja matka, Madlen, ma tyle samo lat co ty – 35; w wieku 18 lat pozbyłeś się wszelkich praw do mnie, nic nie wartego bękarta, którego spłodziłeś przypadkiem na jakiejś imprezie. Prawo zabrania mi tu teraz być, jeśli chcesz, zgłoś to na policję, i zapłacimy ci pieprzone odszkodowanie, panie wielce pokrzywdzony. Mama zawsze cię broniła, ale ja wiedziałam, że to wszystko stek bzdur. I widzisz? Przeleciałbyś dziewczynę w wieku swojej córki. Bez żadnych skrupułów! Tak, jak kiedyś moją mamę. Jesteś zwykłą, męską dziwką!

- Szukałaś mnie, żeby mi to wykrzyczeć? – Sięgnął po ubrania. Ta cała sytuacja była równie tragiczna, co śmieszna, ale jakoś bliżej było mu do płaczu, niż śmiechu…

- Chciałam cię zobaczyć, po prostu. – Zaczęła, ale nie zdołała powiedzieć nic więcej. Łzy popłynęły po jej policzkach, a głos się załamał. Mężczyzna siedział metr od niej i nie wiedział, jak ma się teraz zachować.

- I dlatego to zrobiłaś? Wiesz, jakie to nieodpowiedzialne? Ktoś mógł ci zrobić krzywdę…

- Ty mi to mówisz? Chciałeś mnie bzyknąć, jak sam to ująłeś. Jesteś ode mnie dwa razy starszy. I nagle odezwał się w tobie instynkt ojcowski? Teraz?! Ty mi mówisz, że ktoś może mnie skrzywdzić? Mam ci tłumaczyć, czy sam widzisz jakie to żałosne i absurdalne? – Wycedziła przez zęby. Jej policzki były czarne, od spływającego makijażu, sukienka niefortunnie podwinęła się do góry, ukazując bieliznę, a i jej góra nie wyglądała lepiej. Teraz już nie mógł na nią patrzeć… mając świadomość kim dla niego jest, jego wcześniejsze myśli wydawały mu się być najobrzydliwszymi, jakie kiedykolwiek w życiu przemknęły mu przez głowę.

- No… Musisz się w coś ubrać i… No i iść spać. Wytrzeźwieć i się uspokoić. Umyć się… - Powiedział, nie wiedząc co innego może w tym momencie z siebie wydusić.

- Więc wyjdź. – Krótka odpowiedź dziewczyny tym razem nie rzuciła go na kolana. Uspokoił się na tyle, by móc logicznie myśleć.

- Mała, teraz to ty mnie posłuchaj. Jestem dorosłym facetem, którego nie będziesz rozliczać z życia erotycznego. To, że byłem nieodpowiednim gówniarzem jest oczywiste, ale nie daje ci prawa do oceniania całej reszty, gdyż srając w pieluchy nie byłaś świadoma wszystkiego, co się wokół ciebie działo. To, co dziś zrobiłaś, było szczytem głupoty, ale na kazania czas przyjdzie później. Mad wie, że tu jesteś?

- Nie… - Odparła skruszona. Jego ton totalnie ją zaskoczył.

- Dobrze, dasz mi do niej numer i wszystko załatwię. Pojedziemy do mnie, ogarniesz się, a jutro będziemy się martwić twoim powrotem do domu. Jeszcze jedno, masz inne rzeczy? Musisz coś na siebie włożyć…  - Dziewczyna kiwnęła przecząco głową. – Dobra, wszystko załatwię. A ty przestań się mazać, jeśli jesteś moją córką, a zakładam, że nie kłamiesz, tym bardziej że tak chory plan mógł stworzyć tylko mój potomek, musisz się wziąć w garść.